Witold Bełza urodził się 8 maja 1886 r. w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Lwowskiego. W 1917 r. uzyskał stopień doktora filozofii. Pracował w Bibliotece Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie i w Muzeum Polskim w Rapperswilu.

1 września 1920 r. objął stanowisko dyrektora Biblioteki Miejskiej w Bydgoszczy. Powiększył i spolonizował zbiory książnicy. Dzięki niemu biblioteka stała się centrum życia kulturalnego miasta. Funkcję dyrektora sprawował w latach 1920-1939 i 1945-1952. W latach 1934-1939 był też naczelnikiem Wydziału Oświaty i Kultury przy Zarządzie Miejskim. Zajmował się pracą literacką. Publikował recenzje, felietony, artykuły, przekładał utwory z języków niemieckiego i francuskiego. Działał w Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza, Komitecie Budowy Pomnika Henryka Sienkiewicza w Bydgoszczy, Kole Toruńskim Związku Bibliotekarzy i Archiwistów Polskich.

Zmarł 24 lutego 1955 r. w Bydgoszczy. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1938 r.) i Złotym Medalem przyznanym z okazji 600-lecia nadania praw miejskich Bydgoszczy (1946 r.). Od 2002 r. jest patronem Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Bydgoszczy.